Kdz. Ereğli Müze Müdürlüğü

1870 yılında Halil Paşa Karamahmutoğlu tarafından yapılmıştır. Bir zamanlar Ortaokul ve Kız Meslek Lisesi olarak kullanılan bina 1981 yılında tescil edilmiştir.

1998 yılında müze olarak hizmete başlamıştır.

Eski bir kilisenin üzerine inşa edildiği düşünülen konağın yapımında Roma dönemine ait binalardan toparlanan sipolyen malzeme cephe süslemelerinde kullanılmıştır.

Müze de toplam sergilenen 7. 484 eser vardır. Bunların 2. 202 adedi arkeolojik 4. 695 adedi sikke, 587 adedi etnografik özelliktedir.

İlin ilk resmi müzesi olan Karadeniz Ereğli Müzesi, 1870’lı yıllarda II. Abdülhamit’in sancak beylerinden Ereğlili Halil Paşa Karamahmutoğlu tarafından yaptırılan ve yörede Halil Paşa Konağı olarak bilinen bir yapıda hizmet vermektedir. 1981 yılında tescil edilen konak, 1996 tarihinde müze olarak kullanılmak üzere restore edilmiş ve 01 Ağustos 1998 tarihinde hizmete açılmıştır. Eski bir kilisenin temelleri üzerine inşa edildiği tahmin edilen yapı, 19. yüzyıl Osmanlı sivil mimarlık örneği olma özelliği taşımakla birlikte, konağın dışa bakan bölümlerinde geçmiş dönemlere ait yapılardan toplanan mimari örgelere (devşirme/sipolyen malzemeler) yer verilmiştir. Yalı Caddesi’nde zemin kat üzeri üç kattan oluşan kâgir türü yapı, orta sofalı bir planı içermektedir.

Müzenin katlarında; Helen, Roma, Bizans dönemlerine ait mermer mezar stelleri, figürlü mermer sütun başlıkları, cam kaplar, takılar, çeşitli madeni eserler, kandiller ve figürlerden oluşan arkeolojik eserler sergilenmektedir. Dönemine göre istiflenmiş pişmiş toprak amforalar, Lidya, Grek, Roma, Bizans, Abbasi, Emevi, Sasani, Artuklu, Selçuklu ve Osmanlı sikkeleri koleksiyonları, çeşitli erkek ve kadın giysileri ile yöreye özgü bir dokuma olan “elpek” kumaşı ve ipliği, dokuma aletleri, mendil, bohça, örtü gibi dokuma türleri, silahlar, mühürler, tütünle ilgili eşyalar, tespih, saat, mutfak eşyaları, ölçü ve tartı aletleri ve yazma eserlerden oluşan yöresel etnografik eserler, haritalar, eski Ereğli fotoğrafları, bakırdan yapılmış kap kacak gibi mutfak araçları ve silahlar yer almaktadır. Müzenin son katı Osmanlı Dönemi'ne uygun döşenmiş olup, müze-ev olarak düzenlenen katta, sırasıyla oturma odası, misafir odası, günlük oda ve yatak odası bulunmaktadır.

Müze bahçesinde ise, Grek, Roma, Bizans, Selçuklu ve Osmanlı dönemlerine ait sütun başlıkları, sütun gövde ve kaideleri, çeşitli mimari parçalar, lahitler ile pandomim sanatçısı Krispos’un anıt mezarı vardır. Herakleides’e ait lahit; Trak (Thrak) atlısı steli; yazıtları olan alınlıklı gömüt stelleri; İyon (İon) ve Korint stili sütun başlıklarındaki aslan, koç başları, akantus çiçeği yaprakları ve Pan, Eros, Satyr, Afrodit, Dionysos   gibi mitolojik kökenli kişilere ait rölyefler; sütunlar, sütun gövdeleri, sütun kaideleri; Karamanlıca mezar taşları ve İslam kökenli mezar başlıkları görülmesi gereken arkeolojik değerlerdir.

Krispos Anıtı’nın Kitabesi

“Mezarlar, insanların en son evleri ve en son duvarlarıdır. Onlar bedenlere, evlerden daha sadıktır. Onlardan kalan, akıtılan gözyaşları ve ölülerin sonsuza dek kalacak fani olamayan miraslarıdır. Ölüm uykusundan sonra artık vücudun geri alınamaz. Burası bir sükûn şehridir. Çıplak olarak taşınıp içine gömülen sağlam, ebedi istirahatgah, ebedi evdir. Bu nasıl bir mezardır ve burada yatan ölü kimdir? Hayatta kazanılan zaferleri nefrete layık abidesidir. Taş ve toprak olanın işaretleri, ölülerin mezar taşlarıdır. Suskun harflerinizle öleni dile getiriniz. Vücudunu yitirip telef ettikten sonra hangi insan buraya ismini verdi? Ölü insan Krispos, Fariz Ülkesinin (Mısır) ve başak taşıyan (toprağı verimli yapan, hayat veren anlamında kullanılmış) Nil Nehri’nin vatandaşı bu anıtın altında yatmaktadır. O ki dönüp duran bir trajedinin ilk zafer çelengini kazanmıştır. Dünya bu pandomimciye hayran kalmış, onu övmüş ve tiyatronun altın çiçeği olarak görmüştür. Onun parlak cazibesi 29 yaşında beklenmedik bir anda ve şekilde sönmüştür.”